بمناسبت اول ماه مه

کارگران آورنده بهار بشریت اند

122 سال پیش کارگران کلیه کشورها تصمیم گرفتند که همه ساله این روز را،روز اول ماه مه راجشن بگیرند. این تصمیم در1889 درکنگره سوسیالیست های کلیه کشورها درپاریس اتخاذ شد. درچنین روزی،درروز اول ماه مه که طبیعت ازخواب زمستانی برمیخیزد، کوه و جنگل سر سبز میشود، مرغزار و چمن بگل می نشینند، آفتاب گرمی بیشتر می بخشد، نشاط نو جوانی درفضا حس میشود، طبیعت جان میگیرد و شادابی می یابد درست درچنین روزی آنها تصمیم گرفتند آشکارا و با بانگ رسا به سراسر گیتی اعلام دارند که کارگران آورنده بهار بشریت اند، گسلنده زنجیر سرمایه داری اند، رسالت دارند که جهان نوین بر بنیاد آزادی و سوسیالیسم بر پا کنند.

اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی کارگران در شرایطی فرا میرسد که رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی همچنان به حقوق کارگران و عموم زحمتکشان، به جنبش روبه رشد کارگری، به مطالبات نان ، کار، آزادی و امنیت شغلی تعرض میکند و درمقابل جنبش مردم ایران خود را ضعیف می بیند. رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی با اجرای طرح حذف یارانه ها در هیبت " هدفمند کردن یارانه ها" که با تشویق صندوق بین المللی پول و بانک جهانی انجام میگیرد بازهم بر فقر وگرانی و شکاف طبقاتی خواهد افزود وهیچ امیدی به بهبودی وضعیت معیشتی کارگران نمی رود. شورایعالی کارکه درعمل نماینده دولت و کارفرمایان است حداقل دستمزد کارگران در سال جدید را 330 هزار و300 تومان تعیین نموده است، دستمزدی کمتر از 20 درصد خط فقر مطلق .با تصویب 9 درصدی افزایش دستمزد ،سفره کارگران درسال 90 تهی تراز سال جاریست. درحالی که حداقل دستمزد کارگران با توجه به رشد سر سام اور تورم و گرانی افسارگسیخته نباید کمتر از یک و نیم میلیون تومان باشد.

امسال در شرایطی به استقبال روزجهانی کارگر میرویم که جنبش جوان کارگری ایران با الهام از بهارانقلاب تونس و مصر که با پرچم نان و آزادی رژیمهای ضد کارگری ، فاسد و استبدادی را مورد یورش خود قرار داد، برای تحقق مطالبات سیاسی ومعیشتی خود با استفاده ازهرفرصت وروزنه ای به رژیم سرمایه داری اسلامی تعرض کرده و همین روحیه مقاومت و ایستادگی است که حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی را به وحشت و سراسیمگی واداشت ووی را بشدت از آینده خود بیمناک کرده است. دستگیریهای خودسرانه و سرکوب فعالین ورهبران اتحادیه های کارگری به شدت ادامه دارد وعلیرغم این اما کارگران ایران هرگزاز پای ننشسته اند و مبارزه علیه خصوصی سازی، اخراج دسته جمعی و برای دریافت حقوق معوقه و اضافه دستمزد و برای تشکیل سندیکای مستقل وحذف طرح هدفمند کردن یارانه ها دامنه وسیعتری یافته است.اعتصابات شجاعانه کارگران ایران دربسیاری ازکارخانه های کشورنظیر ایران خودرو، پتروشیمی،مخابرات و دهها کارخانه دیگرهمه نشان از این است که جمهوری اسلامی علیرغم سرکوبگریها وتوطئه علیه کارگران موفق نگشته به اهداف شوم خود و ساکت کردن صدای اعتراض کارگران دست یابد.