چرا مبارزه در جهت کسب خواستﮬﺎﻯ دموکراتیک و مبارزهﻯ ضد امپریالیستی، لازم و ملزوم یکدیگرند؟

 

اگر دموکراسی را به مفهوم تصمیم گیری مردم در همهﻯ امور سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی خود بدانیم، حق تعیین سرنوشت ملت ایران از بنیانی ترین خواستﮬﺎﻯ دموکراتیک مردم ماست. این که رژیم آینده و ساختار سیاسی و اقتصادی و اجتماعی آن چگونه باید باشد موضوعی است داخلی که فقط ملت ایران باید در مورد آن تصمیم گیری کند و هیچ نیروی خارجی و قدرت استعماری حق دخالت و تأثیر گذاری در روند حیات سیاسی آیندهﻯ میهن ما را ندارد.

بنابراین هر حزب و سازمان و شخصیت سیاسی که صادقانه و صمیمانه مدعی دفاع از حقوق دموکراتیک مردم ایران است خود را ملزم می داند با تمام توان، با هر گونه مداخله گری و تحریم و تهدید و تجاوز نیروهای استعماری که قصد پایمال کردن این پایهﺍﻯ ترین حق دموکراتیک مردم را دارند و هدف واقعیشان تغییر ساختار سیاسی و اقتصادی و فرهنگی کشور در جهت منافع غارتگرانه شان می باشد، مقابله کند.

اپوزیسیون راست و وابسته و مزدور رژیم از جمله سلطنت طلبان و مجاهدین خلق و گروهﮬﺎﻯ ناسیونال شووینیست پژاک، کومله، حزب دموکرات کردستان، جندالله بلوچستان و الاهواز در خوزستان و پان ترکﮬﺎﻯ آذربایجان و تمام منشعبات جریان ضد کمونیستی و ضد کارگری پیرو تز ارتجاعی سناریوی سیاه و سفید منصور حکمت، همگی مدعی مبارزه با دیکتاتوری حاکم و مدافع حقوق دموکراتیک مردم ایران هستند ولی در عمل با نفی حق تعیین سرنوشت ملت ایران به دست خودش و اتکاء به امپریالیستﮬﺎ و صهیونیستﮬﺎ نقاب از چهرهﻯ دروغین و پلید و خائن و مزدور خود برداشتهﺍند و یوغ نوکری استعمارگران را رسماً به گردن انداخته، تا بتوانند در آیندهﺍﻯ که امپریالیستﮬﺎ برای مردم ما می خواهند رقم بزنند نقش چلبیﮬﺎ و کرزایﮬﺎ را عهده دار شوند.

از طرف دیگر مبارزه در جهت کسب و حفظ استقلال ملی بدون اتکاء به تودهﮬﺎﻯ میلیونی کارگران و زحمتکشان شهر و روستا و روشنفکران و نیروهای انقلابی و مترقی و مردمی امکان پذیر نیست. اگر ملت شوروی در استالینگراد پوزهﻯ فاشیستﮬﺎ را به خاک مالیده و حماسه آفریدند، اگر ویتنامیﮬﺎ بزرگترین ارتش جهان را به زانو درآوردند، اگر کوبائیﮬﺎ متجاوزین آمریکائی را در خلیج خوکﮬﺎ شکست دادند به خاطر وجود حاکمیتﮬﺎ و رهبری متکی به کارگران و زحمتکشان میهنشان بود. رژیم  سرمایهﺪاری جمهوری اسلامی که با خیانت به اهداف انقلاب، راه خدمت به کلان سرمایهﺪاران و بزرگ مالکان و تجار بازار را در پیش گرفت و با سرکوب کارگران و زحمتکشان و نیروهای مترقی و ملی و کمونیستﮬﺎ، امروز تنها اتکایش به نیروهای مزدور نظامی و انتظامی و اطلاعاتی و مشتی شعبان بی مخ چماق دار و مافیای حاکم است و بیشتر از دشمن خارجی از مردم وحشت دارد و امنیت و تضمین بقاء حاکمیتش را در مذاکرات از استعمارگران طلب می کند، نمی تواند از استقلال و منافع ملی مردم ایران دفاع کند.

حزب کار ایران (توفان) در طول حیات خود همواره و بی تزلزل بر ضرورت توجه به دو وجه مبارزهﻯ دموکراتیک و ضد امپریالیستی و جدائی ناپذیر بودن آن تأکید داشته است. کارگران و زحمتکشان و کلیهﻯ نیروهای آزادیخواه و مترقی و مردمی باید ضمن تقویت صفوف خود و تحکیم اتحاد و همبستگی ملی ضمن افشاء توطئهﮬﺎﻯ امپریالیستﮬﺎ و مزدوران آنها از حق تعیین سرنوشت خود دفاع کرده و با هرگونه مداخله گری و تحریم و تهدید و تجاوز نیروهای امپریالیستی و صهیونیستی مقابله کنند . رژیم جمهوری اسلامی رفتنی است، آنچه می ماند میهن عزیز ما ایران است که متعلق به کارگران و زحمتکشان شهر و روستا و همهﻯ انسانﮬﺎﻯ شریفی است که در راه رشد و شکوفائی و سربلندی آن تلاش کردهﺍند. ملت ایران یکپارچه و متحد از میهن خود در مقابل هر قدرت استعماری دفاع خواهد کرد و اجازه نخواهد داد تا آنها آیندهﺍش را مطابق با منافع غارتگرانه شان رقم بزنند.