امپریالیسم آمریکا در راه دخالت و تجاوز به ونزوئلا روان است
اوباما در تاریخ دوشنبه، ۹ مارس با گستاخی و بدون هیچ گونه دلیلی کشور ونزوئلا را به عنوان «تهدید فوق العاده برای امنیت ملی و سیاست خارجی آمریکا» اعلام کرد. بلافاصله دولت آمریکا بر مبنای تصمیم فوق، دولت ونزوئلا را با شروع تحریم تهدید نمود.
این اقدام امپریالیسم آمریکا پس از سالها دخالت در امور داخلی ونزوئلا و اقدام به کودتاهای چندی و هم چنین برانگیختن گروهی از اپوزیسیون ارتجاعی ونزوئلا برای خرابکاری و تحت فشار قراردادن دولت قانونی مادورو Nicolás Maduro Moros و علیرغم شکست این سیاست صورت می پذیرد. و این درست در زمانی است که به موازات آن در حال مذاکره با دولت کوبا جهت ترمیم سیاست های ماجراجویانه و تجاوزگرایانه خود به این کشور است. شاید آمریکا ابلهانه گمان می برد که می تواند در قبال به رسمیت شناختن دولت کوبا، ونزوئلا را به بلعد. ما در پائین به اطلاعیه دولت کوبا اشاره ای خواهیم کرد و هم چنین به مقاومت وسیع توده های مردم در ونزوئلا و بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین که شاهدی بر آنند که امپریالیسم آمریکا در این محاسبه خود دچار اشتباه بزرگی گشته است.اما جالب و قابل تأسف آن است که شروع این حملات رسمی که ما را به یاد تهدیدها، دخالت های متعدد و سپس تحریم و تهدید به جنگ نسبت به ایران از سوی این امپریالیسم وحشی و یا به کوبا می اندازد، نه تنها در اکثر کشورهای غربی و تحت نفوذ امپریالیسم های متحده امریکا و اروپا، بلکه حتی در اغلب رسانه های مترقی و غیر وابسته نیز با سکوت برگزار گشت.
حال به تاریخچه کوتاه شروع این حملات می پردازیم تا سپس به تحلیل کوتاه و عمدتا واکنش های گوناگون به پردازیم:
ـ همانطور که در بالا آمد ماجرا از اعلام رسمی درگیری و ستیز اوباما با ونزوئلا تحت ادعای واهی خطر امنیتی برای امریکا از سوی این کشور در ۹ مارس ۲۰۱5 آغاز گشت.
ـ نیکلاس مادورو در تاریخ یکشنبه ۱۴ مارس ۲۰۱۵ در پارلمان اختیارات وسیع در ارتباط با تجاوز محتمل آمریکا به کشور ونزوئلا بدست آورد. طرح این قانون در تاریخ چهارشنبه ۱۱ مارس ۲۰۱۵ ـ یعنی دو روز پس از شروع درگیری ـ در پارلمان تحت عنوان «قانون ضد امپریالیستی» آورده شد. طبق این قانون جدید نیکلاس مادورو Nicolás Maduro Moros می تواند هر زمان و هر کجا که خطر تجاوز به ونزوئلا و تهدید صلح از سوی آمریکا و یا هر نیروی دیگر پدید آمد، تا مدت یکسال در زمینه های گوناگون مقررات قانونی تنظیم و اجرا نماید.
ـ در تاریخ سه شنبه ۱۰ مارس ۲۰۱۵ دولت کوبا تحت بیانه ای رسمی، سخنان اوباما و تهدیدات آمریکا را سخت محکوم کرد. در این بیانیه تحریم های اعلام شده به عنوان «اعمال خودسرانه و تجاوزگرانه» ارزیابی شده و چنین می آید: «چنین اظهاراتی از سوی دولت امریکا درست در سالی که انتخابات پارلمان در پیش است یک بار دیگر ماهیت دخالت گرایانه ای را نشان می دهد که سیاست خارجی آمریکا را تعیین می کند».
ـ در تاریخ شنبه ۱۴ مارس ۲۰۱۵ در ونزوئلا مانور مشترک ارتش و نیروهای مسلح مردمی صورت پذیرفت. چنانچه تلویزیون دولتی VTV گزارش داد، در این مانور نظامیان روس نیز شرکت دارند تا طریقه استفاده درست از BM30 (سامانه پرتاب متعدد راکت ساخت روسیه) را بیاموزند.
ـ ارتش آمریکا روزهای شنبه ۱۴ و یکشنبه ۱۵ مارس اقدام به یک مانور وسیع در جزیره پوئرتوریکو (PUERTO RICO) کرد. همان جزیره ای که در طول قرن گذشته پایگاه مهمی برای تجاوز امپریالیسم امریکا به کشورهای منطقه محسوب می شده و هنوز نیز هست.
جالب آن است که اوباما تهدید جدید خود در قبال ونزوئلا را بر اساس NATIONAL EMERGENCIES ACT "قانون حالت اضطراری ملی" (NATIONALE NOTSTANDGESETZT) که در سال ۱۹۷۶ به تصویب رسیده بود و در سال ۱۹۷۹ بر علیه ایران به کار برده شد و با تکیه بر آن قرار داده است. بدین ترتیب بیهوده نیست که نه تنها از سوی ونزوئلا بلکه از جانب اکثر متخصصین امور سیاسی بمثابه اعلام جنگ محسوب می شود. پس از تحریکات متداوم از سوی اپوزیسیون ارتجاعی وابسته و پشتیبانی دولت امریکا از آنان و پس از دستگیری شهردار کاراکاس که مخرب و توطئه گر از کار درآمد، یعنی پس از شکست عوامل درونی امپریالیسم در ونزوئلا این اعلام ستیز و دشمنی علنی با دولت ونزوئلا ظاهرا برای قدرت نمائی و ایجاد هراس در نیروهای انقلابی ونزوئلا انجام پذیرفته است. اما درواقع بیش از آن چه علامت قدرت و برتری موقعیت سیاسی امپریالیسم امریکا در قبال ونزوئلا و اساسا آمریکای لاتین و جنوبی باشد، نشانه یک خدعه سیاسی است برای آنکه در سرنوشت سیاسی ونزوئلا و بویژه در نتیجه انتخابات پایان سال ۲۰۱۵ که در ونزوئلا صورت می پذیرد، دخالت کرده و به سود نیروهای ارتجاعی طرفدار سیاست نئویبرالی تأثیر گذارد. شاید نیز در صورت عدم موفقیت و پیروزی مجدد نیروهای انقلابی به رهبری نیکولاس مادورو Nicolás Maduro Moros در ونزوئلا با یک انقلاب رنگین جدید روبرو شویم. مقاومتی که در این مدت کوتاه از سوی مردم انقلابی ونزوئلا و خلق های مبارز دیگر کشورهای امریکای لاتین صورت پذیرفته و هم چنین مبارزات و اعتراضات متفاوتی که از سوی سازمان ها، نهادها و محافل مترقی و ضد امپریالیستی جهان در کنار تظاهرات گوناگون در کشورهای مختلف صورت پذیرفته، طلایه دار پیروزی خلق قهرمان ونزوئلا و شکست مرتجعین این کشور به رهبری امپریالیسم آمریکا و نشانه آن است که انقلاب رنگین محتمل آمریکائی در ونزوئلا امکان موفقیت نخواهد داشت.
حال اشاره ای کوتاه می کنیم به مقاومت ها و مبارزاتی که در برابر تهاجم سیاسی و اقتصادی امپریالیسم آمریکا صورت پذیرفته است:
ـ تظاهرات وسیع در کاراکاس به تاریخ چهارشنبه 18 مارس ۲۰۱۵.
ـ تظاهرات در کشورهای مختلف آمریکای جنوبی منجمله آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، اکوادور، کوبا و همچنین برخی کشورهای دیگر جهان منجمله اسپانیا، روسیه و...
ـ جمع آوری امضاء بر علیه تصمیم دولت اوباما که از تاریخ ۱8 مارس ۲۰۱۵ در ونزوئلا شروع شده است.
ـ همچنین دو اتحادیه زیر طی نامه هائی به دولت آمریکا اعتراض کردند و خواهان انصراف این دولت از تصمیم خویش شدند:
۱ـ اتحادیه ملل آمریکای جنوبی (Union of South American Nations, USAN)
۲ـ پیمان بولیواری خلقهای آمریکای ما (ALBA Bolivarian Alliance for the Peoples of Our America )
در عین حال به نظر می آید که اتحادیه اروپا و یا حداقل کشورهای اسپانیا و فرانسه با تکرار نمونه ایران چندان موافقت از خودشان نشان نداده اند؛ اگرچه همین اتحادیه اروپا و به ویژه آلمان که ستون اساسی این اتحادیه است، در برابر سیاست چنگال انداختن و تضعیف روسیه از سوی آمریکا علیرغم مخالفت های اولیه و یا مقاومت های کم و بیش خود به ناچار تسلیم اوامر و امیال استراتژیک امپریالیسم آمریکا گشت. آیا سیاست اتحادیه اروپا در قبال ونزوئلا نمی تواند در جهت همراهی با سیاست و استراتژی ماجراجویانه و جنگ طلب امپریالیسم آمریکا قرار گیرد؟ و در این جا عامل تعیین کننده همانطور که قبلا اشاره شد، نیروی مبارزه و مقاومت خلق ونزوئلا در وحله نخست و سپس خلق های جهان و مردم آزاده و ضد امپریالیستی است که نمی خواهند کشوری و مردمی زحمتکش قربانی مطامع امپریالیسم آمریکا گردند.
سفیر ونزوئلا در برلین در تاریخ پنجشنبه ۱۲ مارس ۲۰۱۵ در یک بیانیه عمومی خطاب به افکار عمومی چنین می نویسد: «.... محتوای اظهاریه او(اوباما ـ توفان) هرگونه اعمال ضد قانونی و قهرآمیز بر ضد خلق و دولت ونزوئلا را تبرئه می کند. ما را به عنوان خلقی که امنیت ایالات متحده را تهدید می کند، قضاوت کردن، چیزی نیست بیش از کوشش وقیحانه ای برای پوشاندن منافع تجاوزگرانه حقیقی او که در تضاد کامل با انقلاب بولیواری قرار دارد. ما در طول ۲۰۴ سال استقلال کشور خود هرگز جنگی با کشورهای همسایه خود شروع نکرده ایم. ما ملتی هستیم که صلح و همبستگی را هدف خود قرار داده ایم. حتی در شرایط کنونی بهای نازل نفت و تضعیف نیروی مالی خویش وظائف خود را در قبال خلق خود، خلقهای برادر در آمریکا، آسیا، خاورمیانه، در آفریقا و اروپا که کمبود نفت دارند، فراموش نمی کنیم.»(نقل قول از نشریه یونه ولت JUNGE WELT ۱۳ مارس ۲۰۱۵).
همچنین در خطابیه ای که به زبان انگلیسی در شبکه شبکه ها برای حمایت از حقوق بشر(Netzwerk der Netzwerke zur Verteidigung der Menschenrechte) توسط عده ای از روشنفکران و روزنامه نگاران بین المللی از جمله رامزی کلارک Ramsy Clark ، ایستوان مزاروس(István Mészáros)،هرماندو کالوو اوسپنا(Hernando Calvo Ospin) و... انتشار یافته، می خوانیم:
«ما روشنفکران، هنرمندان، جریانات اجتماعی... بیانیه جدید اوباما و امپریالیسم آمریکا را علیه جمهوری بولیواری ونزوئلا که مستقیم و صریح صلح و حاکمیت آمریکای ما را به خطر می اندازد، محکوم مینمائیم. ما بر آنیم که بیانیه «حق اضطراری ملی» در آمریکا(منظور همان اعلام تحریم و تهدید ونزوئلا از سوی اوباماست ـ توفان) تحت لوای تهدید از سوی نزوئلا یک اعلام جنگ صریح بر علیه انقلاب بولیواری و گامی بیشتر در جهت گسترش خفقان از سوی ایالات متحده است تا فریادهای ضد امپریالیستی را که در میهن بولیواری و چاوز برخاسته اند و در سراسر قاره طنین انداخته اند در گلو خفه سازد. ما به خلق های جهان هشدار می دهیم که این بیانیه اوباما امکان یک تجاوز علنی را به میهن آزاد بولیوار بیش از پیش متحمل ساخته است. ما تمام نیروهای ضد امپریالیست را مخاطب قرار می دهیم که صدای خود را علیه توهینات و دروغ هائی که رسانه های جهانی با مخدوش کردن واقعیات و جلوگیری از بیداری و هشیاری یک خلق، مدام منتشر می سازند، به گوش مردم برسانند". ما در طی این حوادث یعنی از اعلام ستیز و جنگ علنی بر علیه ونزوئلا ـ ۹ مارس ـ تا کنون شاهد تهدیدات، مانورهای نظامی و اعلام مواضع گوناگون بوده ایم.
آنچه روشن است، هدف آمریکا دخالت در انتخابات آخرسال در ونزوئلاست. و از این طریق تغییر رژیم در کشور بولیوارها. شرایط جهانی و بحران های متمرکز در خاورمیانه از یکسو و در اوکرائین از سوی دیگر عاملی منفی اند برای آن که توجه مردم جهان متوجه این کشور کوچک ولی از لحاظ سیاسی مهم به گردد. وظیفه همه نیروهای مترقی و ضد امپریالیست و در صف اول کمونیست هاست که توجه خود را تنها در مراکز بحرانی ـ اگرچه ناگزیر باشد ـ محدود نساخته و آماده تغییر شرایط و نتیجتا تمرکز مبارزه افشاگرایانه در گره گاه جدید و یا دیگری که بوجود آمده باشند. چنین است وظیفه کمونیست ها در عرصه بین المللی در جهت تضعیف و مبارزره با امپریالیسم به ویژه امپریالیسم آمریکا از یکسو و همبستگی با خلق های زحمتکش جهان و دفاع از مبارزات به حق آنان در قبال تجاوزات و تهدیدات امپریالیسم از سوی دیگر. بنابر این نگذاریم که مبارزات به حق و ضد امپریالیستی خلق های جهان از دیدگاه ما به دور افتد، چون احتمالا دور از ما هستند.
نگذاریم که پیوند انترناسیونالیستی ما با دیگر خلقها و زحمتکشان تبدیل به پیوند ما تنها با خلق های کشورهای مناطق حاد بحرانی شود. نگذاریم که آنچه فعلا عمده است و ضرورتا توجه عمده ما را به خود معطوف می سازد و وظیفه مهم ما را به خود معطوف می کند، ما را دچار فراموشی سازد از آنچه موقتا غیر عمده است ولی جاری است و وجود واقعی ـ اگرچه غیر عمده ـ دارد ولی شاید می تواند در آینده ای حتی به زودی عمده گردد، امپریالیسم جهانی است به ویژه امپریالیسم آمریکا. این امر که او نیروی عمده خود را در مناطق نفت خیز، و زمانی قبل در افغانستان و یا حتی ویتنام تمرکز داده و یا می داده است، ما را نباید دچار این اشتباه سازد که او شاید بقیه جهان را فراموش کرده است.
ونزوئلا و شاید در آینده ای نزدیک همه آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی لقمه تازه و چرب امپریالیسم آمریکا خواهند بود. خود را آماده همبستگی بیشتر با خلق های این قاره و مبارزه با تهاجم امپریالیستی آمریکا در این منطقه سازیم حتی با نیروی اندک.
بر گرفته از توفان شماره 181 فروردین ماه 1394 آوریل
ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)
صفحه حزب کار ایران (توفان) در شبکه جهانی اینترنت
نشانی پست الکترونیکی(ایمیل)
وبلاگ های مرتبط به حزب
توفان قاسمی
ظفر سرخ
کارگر آگاه
سایت کتابخانه اینترنتی توفان
سایت آرشیو نشریات توفان
توفان در توییتر
توفان در فیسبوک
توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر