عدالت و مهرورزی اسلامی و تعیین حداقل دستمزد کارگران

 

کسانی که شاهد تحولاتِ سیاسی و اجتماعی در چند ماه قبل از انقلاب بهمن 57 بوده اند حتماً به خاطر می آورند چگونه ساواکی ها و بازاریهای هیئت های موتلفۀ اسلامی و انجمن حجتیه دست در دست هم از وحشت رادیکال شدن روند انقلاب دست به تبلیغات ضد کمونیستی و عوام فریبانه می زدند و در پلاکاردهای بزرگی که عرض خیابان را می پوشاند می نوشتند که:

 "طرفداران مارکس که می گفتند دین افیون توده هاست بیایند ببینند چگونه دین باعث بیداری توده ها شده و حاکمیت قسط و برابری اسلامی را برقرار می کند."

امروز بعد از گذشت 34 سال از انقلاب بهمن 1357 هنوز باندهای مافیائی حاکم با دستاویز قرار دادن باورهای مذهبی مردم تلاش در تحمیق آنها دارند؛ اما این حربۀ ایدئولوژیک در برخورد با واقعیات عینی جامعه چنان زنگ زده و پوسیده شده  که کارآئی خود را از دست داده است و هرگز حاکمیت اسلامی جرئت نخواهند کرد از چنین پلاکاردی در حال حاضر استفاده کند ، چرا که همۀ مردم ایران حق را به مارکس و کمونیستها خواهند داد .

 کارگران و زحمتکشان  در این دوران سیاه با پوست و گوشت و استخوان خود مفهوم واقعی حاکمیت مستضعفین ، قسط و مساوات اسلامی ، اسلام ناب محمدی وعدالت و مهرورزی را در ام القرای اسلامی درک کرده اند.

وجه مشترک همه کابینه ها و جناحها و باندهای مافیائی گوناگونی که در دوران بعد از انقلاب قدرت را در دست داشته اند در خیانت به اهداف انقلاب مردم و ماهیت ضد انقلابی و ضد کارگری و استثمارگرانه و کاربرد زور و تزویر در خدمت زراندوزی سرمایه داری بازار و تکنوکراتها و روحانیت است.

طبقه کارگر و زحمتکشان که بزرگترین و مؤثرترین نقش را در پیروزی انقلاب ضد دیکتاتوری و ضد امپریالیستی داشتند با خیانت روحانیت حاکم به اهداف انقلاب و به شکست کشاندن آن نه تنها بهره ای از آن همه فداکاری و جانفشانی و ایثار نبردند بلکه در مقایسه با قبل از انقلاب امروز در شرایط به مراتب بدتر و اسفناکتر و دشوارتری زندگی می کنند.

اگر در دوران قبل از انقلاب بر اساس همان قانون کار شاهنشاهی کارگران بعد از سه ماه استخدام موقت ، به استخدام رسمی و دائمی در می آمدند و از شرکتهای برده داری پیمانکاری نیروی کار و قراردادهای موقت و سفید امضاء خبری نبود ؛ امروز از برکت حاکمیت اسلام عزیز بیش از 80 در صد کارگران به صورت موقت و بدون هیچگونه امنیت شغلی کار می کنند.

اگر در دوران قبل از انقلاب حداقل حقوق کارگران در مرز خط فقر بود ، آن را بدون تاخیر و به موقع پرداخت می کردند. امروز حداقل حقوق های یکششم زیر خط فقر و حتی یکدوم خط بقاء را با تاخیر های چند ماهه و گاهی چند ساله پرداخت می کنند.

اگر در دوران قبل از انقلاب همه کارگران بخش صنعتی از بیمه های درمانی و اجتماعی برخوردار بودند ، امروز بیش از هشتاد در صد کارگران که قراردادهای موقت دارند از هیچگونه بیمه ای برخورادار نیستند.

اگر در قبل از انقلاب ، فقر ، بیکاری ، فحشاء ، قاچاق مواد مخدر، اعتیاد ، دزدی ، کلاهبرداری ، باجگیری و رشوه خواری و رانت خواری و دروغ و ریا و تزویر و سایر معضلات و ناهنجاریهای اجتماعی وجود داشت امروز  جامعه ایران از برکت حکومت امام زمانی به چنان مقام رفیع و رشدی در این عرصه ها دست یافته است که در تمام طول تاریخ ایران بی نظیر است.

اگر در قبل از انقلاب کارگران می توانستند با نیمی از دستمزد یا حقوق خود سرپناهی برای خود و خانوادهشان تامین کنند امروز با تمامی حقوق خود در حاشیه ترین نقاط شهرهای بزرگ نمی توانند مسکنی تهیه کنند.

اگر کارگران در قبل از انقلاب (در سال 55 ) با حداقل حقوق ماهانه خود که 456 تومان بود می توانستند 5.7 سکه طلا از قرار هر سکه طلا 80 تومان بخرند الان با حقوق 3 ماه خود می توانند یک سکه طلا خریداری کنند یعنی قدرت خرید شان 17 برابر کاهش پیدا کرده. یا اگر در سال  55 می توانستند با حقوق یک ماه خود41 کیلو گوشت گوسفند ( کیلوئی 11 تومان ) بخرند ، الان می توانند فقط 10 کیلو گوشت گوسفند بخرند.

واقعیت زندگی اسفناک کارگران و زحمتکشان  جامعه ما چنان عیان و آشکار است که حتی نمایندگان تشکیلات زرد و فرمایشی رژیم را هم به اعتراف واداشته است. نماینده كانون شوراهای اسلامی كار در كمیته دستمزد در مصاحبه با ایلنا اعلام كرد: بر اساس گزارشهای رسمی، در بهمن‌ماه سال جاری حداقل هزینه یک خانواده چهار نفره بالغ بر25میلیون ریال بوده است.

حسن حبیبی با اعلام این مطلب به ایلنا گفت: این هزینه‌ها بر اساس نرخ دولتی کالاهایی است که در سبد نیازهای خوراک، پوشاک و مسکن کارگران به عنوان اقلام ضروری تعریف و محاسبه شده‌اند.
وی درخصوص سبد هزینه‌های خوراکی گفت: در این سبد ۱8 قلم کالای اساسی برگزیده جای دارد که سرانه مصرفی هرکدام برای هر نفر با توجه به استاندارهای وزارت بهداشت تعیین شده است.
به گفته این فعال كارگری کالاهای موجود در این سبد مصرفی شامل نان، برنج، حبوبات، ماکارانی، سیب زمینی، سبزی، مرغ، ماهی، گوشت قرمز، تخم مرغ، سایر سبزیجایت، شیر، ماست، کره، پنیر، روغن و قند و شکر است.
این مقام کارگری افزود: بر این اساس تنها در بهمن‌ماه سال جاری هزینه این ۱۸ کالای خوراکی برگزیده بانرخ دولتی بالغ بر ۵ میلیون ریال و با نرخ آزاد بالغ بر ۷ میلیون ریال بوده است.
وی افزود: در یازدهمین ماه سال سبد کالاهای مصرفی یک خانواده چهارنفری در حالی به نرخ دولتی تا ۲۵ میلیون ریال برآورد می‌شود که حداقل دستمزد کارگران از ابتدای سال مبلغ ثابت ۳۹۸ هزار تومان تعیین شده است.
حبیبی با یادآوری اینکه مطابق ماده ۴۱ قانون کار مبنای تعیین حداقل مزد کارگران هزینه‌های اولیه یک خانواده متوسط است، گفت: براین اساس حداقل هزینه‌های زندگی شش برابر بیشتر از حداقل درآمد تعریف شده است.

عدالت ورزان اسلامی حاکم چنان چهار نعله در جهت اجرای دستورالعملهای صندوق بین المللی پول و بانک جهانی می تازند که به مقام قهرمانان اجرای نئولیبرالیسم اقتصادی دست یافته اند.

کارگران و زحمتکشان ایران برای رهائی از  شکنجه گاه جمهوری اسلامی و پایان دادن به این وضعیت دهشتناک اقتصادی و اجتماعی  چاره ای جز اتحاد و همبستگی و تشکیلات ندارند.

مثلث زر و زور و تزویر حاکم بر ایران برای حفظ قدرت و ثروت چپاول کرده خود نه تنها حاضر است ایران را دو دستی تقدیم دشمنان خارجی ملت ایران کنند بلکه ناموس نداشته شان را هم می فروشند. امپریالیستها و قدرتهای استعماری هم از این لولو خرخره دروغین و تبلیغاتی کوچکترین ترسی ندارند . دشمنان داخلی و خارجی مردم ایران تنها هراسشان از وحدت و همبستگی ملی و بخصوص اتحاد و تشکیلات طبقه کارگر ایران است.