انقلاب مخملی
نقل از سند گزارش سیاسی حزب کار ایران(توفان) به کنگره چهارم حزب
انقلاب مخملی شیوه ای است که محافل امپریالیستی غرب و در راس آنها آمریکا پس از فروپاشی امپراتوری روسیه برای رخنه گری و توسعه مناطق نفوذ خویش با تکیه بر بورژوازی هوادار اقتصاد سرمایه داری متکی بر رقابت آزاد سازمان دادند. این سیاست در درجه نخست اتکایش را بر مخالفت عمومی مردم با تضیقات، استبداد، فقدان امنیت، حمایت از حقوق بشر و... قرار می دهد تا بتواند در پاره ای از ممالک در کسب قدرت سیاسی موفق شود. رژیمهای حاکم در این ممالک نیز که معمولا رژیمهای فاسد و مستبدی هستند و خواستهای محقانه مردم را سرکوب می کنند، بهترین زمینه را برای اعمال رخنه گری امپریالیستها فراهم می آورند. البته روشن است که بانیان انقلاب مخملی دلشان برای حقوق بشر نسوخته است. زیرا اگر آنها از چنین اصولیتی برخوردار بودند، باید نخست رژیمهای ممالک عربی و استبدادی نظیر عربستان سعودی، امارات متحده عربی، کویت، بحرین، پاکستان، و یا کلمبیا، هندوراس و... را به صلابه می کشیدند. این پرچمهای امپریالیستها برای عوامفریبی است و متاسفانه زمینه مادی رشد در ممالک استبدادی دارد. آنها از اسلحه انقلاب مخملی برای پیشبرد مقاصد خویش استفاده می کنند. پاره ای از سلاحهائی که آنها بکار می برند، همان ابزاری نیز هست که نیروهای دموکرات و ضد استبدادی از آنها استفاده می کنند. نظیر سازمانهای غیردولتی و مدنی که برای تحقق حقوق بشر، برچیدن تضییقات دولتی، برابریهای اجتماعی، حمایت از زنان و کودکان و نظایر آنها سود می جویند. نیروهای وابسته به قدرتهای بیگانه تلاش می کنند از سیاسی شدن این جنبشها در جهت طرد سیاستهای امپریالیسم و صهیونیسم جلوگیرند. آنها رسما این جنبشها را به عدم توسل به زور در هر شرایط فرامی خوانند و گوشت دم توپ برای مقاصد خود پرورش می دهند. کمونیستها نمی توانند از شرکت در مبارزه دموکراتیک سر باز زنند و مردم را به حال خود رها کنند تا به زیر تسلط افکار ارتجاعی روند. کمونیستها باید در این جنبشها با راهکارهای خویش شرکت کنند. در عین حمایت از حقوق حقه و عادلانه مردم، باید خواستهای دموکراتیک را با خواستهای ضد اجنبی و دخالتجویانه امپریالیستها و صهیونیستها پیوند دهند، باید روشن کنند که قهر در انحصار طبقه حاکمه نباید باشد. قهر باید بتواند توسط مردم نیز که در هر کشور مفروض صاحب خانه اصلی هستند، اعمال گردد. مردم را باید با روحیه توسل به قهر در صورت نیاز پرورش داد. باید مرز ماجراجوئی را از جنبش توده ای مشخص کرد. تنها با این روش است که دسیسه های امپریالیستی با شکست روبرو می شود. در این عرصه در کشور ما ایران هم اکنون مبارزه ایدئولوژیک سختی در گرفته است و مظاهر نا سالم آنرا ما در اظهارات پرخاشجویانه نسبت به همبستگی خلقهای منطقه می بینیم. حزب ما باید توجه مردم را نسبت به دسایس امپریالیستها جلب کند و بویژه از فن آوری مدرن برای اشاعه وسیع نظریات مارکسیستی لنینیستی سود ببرد.
*****
بر گرفته ازتوفان شماره 138 شهریور ماه 1390 سپتامبر 2011، ارگان مرکزی حزب کارایران
نشانی پست الکترونیکی(ایمیل). toufan@toufan.org
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر