مصاحبه با سازمان انقلابی افغانستان پیرامون اوضاع افغانستان

 

بزودی یازدهمین سالگرد اشغال وحشیانهﻯ افغانستان فرا می رسد. فرصت را مغتنم شمرده  مصاحبهﺍﻯ به صورت مکتوب در مورد افغانستان با سازمان انقلابی افغانستان که در افغانستان حضور دارد و علیهﻯ متجاوزین می رزمد انجام دادهﺍیم. حزب ما از همان آغاز، قاطعانه اشغال افغانستان توسط امپریالیست آمریکا و متحدین ارتجاعیﺍش را محکوم کرده و از هیچ کوششی در افشای استعمارگران و همبستگی با خلق برادر افغانستان دریغ نورزیده است. باشد تا مصاحبهﻯ کنونی گامی در افشای هرچه بیشتر امپریالیستﮬﺎ و نوکران ایرانی، افغانی و منطقهﺍﻯ آنها که هر روز با جعل و دروغ به قلب حقایق و کتمان بمباران روستاها و کشتار و ویرانی می پردازند و از استعمار، فضیلتی ساخته و از "دموکراسی و آزادی" در افغانستان سخن می گویند،.باشد .

 

هئیت تحریریه توفان

شهریور ماه 1391سپتامبر 2012

***

سئوال: رفقای عزیز، در آستانهﻯ یازدهمین سالگرد اشغال افغانستان قرار داریم و کشتار مردم بیگناه هم چنان ادامه دارد. شما دورنمای خروج نیروهای متجاوز از افغانستان را چگونه می بینید؟ آیا قدرت گیری دموکراتﮬﺎ با انتخاب ریاست جمهوری "بارک اوباما" تأثیری برافغانستان داشته است؟ شما اوضاع را چگونه می بینید؟

سازمان انقلابی افغانستان:

قبل از همه اجازه دهید به خاطر فراهم نمودن زمینهﻯ مصاحبه، از رفقای "توفان" سپاسگزاری نمائیم. سازمان انقلابی افغانستان باور دارد که نیروهای اشغالگر آمریکائی تا زمانی که با دستان توانای تودهﮬﺎﻯ ستمکشیدهﻯ افغانستان تحت رهبری حزب مارکسیستی از سرزمین سوختهﻯ ما چخ نشوند، هیچگاه کشور ما را ترک نخواهند کرد. موقعیت استراتیژیک افغانستان و همسایگان اتمی چون روسیه، چین، پاکستان، هندوستان و ایران (در تقلای دست یابی)، آمریکا را وا می دارد تا با ریختن خون تودهﮬﺎﻯ زحمتکش افغانستان حضور نظامی، استخباراتی و ملکی خود را با چنگ و دندان حفظ نماید؛ از سوی دیگر منابع طبیعی زیرزمینی، مواد مخدر و آزمایش اسلحهﻯ جدید از سوی آمریکا و متحدان در افغانستان، عطش ماندن در سرزمین ما را از سوی امپریالیستﮬﺎﻯ مختلف و در رأس همه آمریکا بیشتر می سازد. طوری که گفته می شود، قرار است نیروهای خارجی در سال 2014 افغانستان را ترک گویند، اما آنچه از فعالیتﮬﺎﻯ نظامی و ساختمانی آمریکائیﮬﺎ پیداست، این که نیروهای نظامی آمریکا پایگاهﮬﺎﻯ خود را طوری می سازند که بتوانند دهﮬﺎ سال از آنها کار بگیرند. کار در برخی از پایگاهﮬﺎﻯ نظامی آمریکا از سال 2001 آغاز و تا حال به پایان نرسیده است. وزیر خارجهﻯ آمریکا هیلری کلنتن در نوشتهﺍش در مورد افغانستان در "فارن میدیا پالیسی" نگاشته است که این تازه شروع کار است و آنانی که (آمریکائیﮬﺎ) خواستار خروج نیروهای آمریکائی از افغانستان هستند، نمی دانند که ما برای چه به آنجا رفته بودیم که با این عجله از آن برآئیم؛ ما هنوز به آنچه درین منطقه نیاز داریم، نرسیدهﺍیم. این گفتهﮬﺎ به خوبی نشان می دهد که افغانستان جائی نیست که اشغالگران آمریکائی به این زودی از آن برایند و به این آسانی آن را از دست بدهند.

قدرت گیری دموکراتﮬﺎ با انتخاب "بارک اوباما" نه تنها وضعیت در افغانستان را بهبود نبخشید (طوری که برایش تبلیغ می کردند) بلکه با گذشت هر روز جنایات امپریالیستﮬﺎﻯ آمریکائی در کشور ما سیر صعودی را پیموده است. خصلت جنایتکارانهﻯ امپریالیزم را نمی توان با تغییر و تبدیل چهرهﮬﺎ و مهرهﮬﺎ تغییر داد. انتخاب "بارک اوباما" منحیث اولین رئیس جمهور سیاه پوست در تاریخ آمریکا در حقیقت ماسکی بود بر چهرهﻯ خونریز امپریالیزم آمریکا. "دموکراتﮬﺎ" و «جمهوری خواهان» هر دو برای نظامی خدمت می کنند که از سراپای آن خون خلقﮬﺎﻯ تحت ستم و اسیر می چکد. برای گردانندگان سیاست آمریکا، تنها چیزی که در اولویت قرار دارد، منافع آمریکا و هژمونی آن است، حال اگر این منافع توسط بوش بهتر تأمین شده بتواند، او را برای دو دورۀ پی هم روی کار می آورند و اگر سیاه پوستی چون اوباما که با انتخابش بسیاری از ساده لوحان فکر می کردند آمریکا از سیاستِ جنگ، دست خواهد کشید و راه «صلح» را با "تغییر" در پیش خواهد گرفت، او را روی قدرت می آورند و برای بار دوم نیز انتخابش خواهند کرد. آنچه درین میان برای امپریالیستﮬﺎ هرگز اهمیت ندارد، برباد رفتن ملتﮬﺎ، به خاک و خون کشیدن تودهﮬﺎ، ویرانی کشورها و نابودی فرهنگﮬﺎست، لذا نه بوش و نه اوباما و نه هیچ چهرهﻯ دیگری در آمریکا می تواند در کشورها به ویژه کشور ما تأثیر مثبتی داشته باشد.

 

سئوال: بسیاری از نیروهای اپوزیسیون ایرانی از طرح خواست فوری خروج نیروهای بی قید وشرط ارتش متجاوز آمریکا از خاک افغانستان امتناع می کنند به این دلیل که قدرت سیاسی در دست جریانات مذهبی و ارتجاعی قرار خواهد گرفت. برخیﮬﺎ مانند "جریان شبه کمونیست کارگری منصور حکمت" حتی اشغال افغانستان توسط آمریکا را مثبت ارزیابی می کند، زیرا معتقدند که قوای امپریالیستی آمریکا و ناتو حاملین تمدن و مدرنیسم در افغانستان می باشند و آن را بر طالبان ترجیح می دهند... نظر حزب شما در مورد طرح فوری خروج بی قید وشرط اشغالگران امپریالیست از خاک افغانستان چیست؟ آیا درین مورد در بین جنبش افغانستان وحدت نظر وجود دارد؟

سازمان انقلابی افغانستان:

این نه تنها نیروهای اپوزیسیون ایرانیﺍند که از طرح خروج فوری بی قید وشرط ارتش متجاوز آمریکا از خاک افغانستان امتناع می کنند که یک تعداد از نیروهای «چپ» داخل کشور ما نیز بی شرمانه حضور امپریالیستﮬﺎ را در افغانستان مؤثر دانسته، جنگ تجاوزگرانهﻯ آنان را "ضربه زدن به فیودالیزم" نام می گذارند. عدهﺍﻯ دیگر، اشغالگران را حامی حقوق بشر دانسته، در ابتدای تجاوزِ آشکار و مستقیم بر افغانستان، آن را "مداخله" تیوریزه کردند و ادعا نمودند که نیروهای اشغالگر بر اساس مجوز سازمان ملل به افغانستان آمدهﺍند، بناً این تجاوز نبوده بلکه مداخله در امور داخلی کشور ماست. لذا جای تعجب نیست که "جریان شبه کمونیست کارگری منصورحکمت" اشغال افغانستان را توسط نیروهای آمریکائی و هم پیمانان ناتوئی آن گام مترقی و به سوی تمدن بداند.

ما باور راسخ داریم که استعمار بدتر از استبداد است، و هیچ کشور امپریالیستی نمی تواند برای کشور دیگری دموکراسی، سعادت، خوشبختی، آرامی و امنیت بیاورد. این که بعد از خروج نیروهای اشغالگر، قدرت سیاسی در دست جریانات مذهبی و ارتجاعی قرار خواهد گرفت، جز تحلیل کودکانه از وضعیت افغانستان و بی خبری از ماهیت امپریالیزم چیز دیگری نیست. آیا همین اکنون قدرت سیاسی در افغانستان در دستان آلوده به خون جریانات مذهبی و ارتجاعی قرار ندارد؟ آیا از رأس تا ذیل دولت پوشالی از همین جریانات مذهبی و ارتجاعی پُر نیست؟ آیا حضور نیروهای اشغالگر توانسته است به مردم دموکراسی، آزادی، برابری و خوشبختی به ارمغان بیاورد؟ اگر جواب منفی باشد، در آن صورت آیا بهتر نیست که نیروهای اشغالگر آمریکائی و غیر آمریکائی همین امروز کشور ما را ترک نموده و مردم ما را بگذارند خودشان سرنوشت خود را تعیین نمایند؟ اگر ما باور داریم که سرشت و ماهیت امپریالیزم با جنایت و خون عجین شده است، چه تفاوتی می توان بین طالبان و نیروهای امپریالیستی قائل شد جز این که هر دو می کشند، می درند، پاره می کنند، به زنجیر می کشند، برده می سازند، تودهﮬﺎ را تحمیق می کنند و غیره؟ نیروهای اشغالگر آمریکائی و طالبان را در تحلیل نهائی می توان دو روی یک سکه دانست.

سازمان انقلابی افغانستان خواهان خروج بدون قید و شرط امپریالیستﮬﺎ از کشور ما می باشد و باور دارد که سرنوشت ملت و کشور ما باید به دست خود  مردم رقم بخورد نه اشغالگران آمریکائی و غیر آمریکائی، زیرا آنچه را ما در طول بیش از ده سال گذشته در جریان تجاوز آمریکا بر افغانستان با گوشت و پوست خود لمس نمودهﺍیم، اینست که آمریکائیﮬﺎ و اشغالگران دیگر جز تباهی و بربادی چیزی برای این سرزمین درد دیده و مردمان زحمتکش آن به ارمغان نیاوردهﺍند. فقط با خروج بدون قید و شرط نیروهای امپریالیستی و قطع مداخلهﻯ همسایگان طماع افغانستان و به پیروزی رسیدن دولتی مبتنی بر اراده و خواست مردم است که می توان به آیندهﻯ درخشان افغانستان امیدوار بود، در غیر آن نیروهای تجاوزگر، با گذشت هر روز بر جنایات خود و بدبختی های مردم می افزایند.

تا جائی که سازمان انقلابی افغانستان با سازمانﮬﺎﻯ چپ انقلابی دیگر در ارتباط قرار دارد، همه خواهان خروج بدون قید و شرط نیروهای اشغالگران امپریالیست از کشور ما هستند، اما عدهﺍﻯ که زیر نام «چپ» خزیدهﺍند و به اغوا و فریب دیگران می پردازند، نه تنها خواهان خروج نیروهای خارجی از افغانستان نیستند بلکه حضور آنها را نیاز می دانند.

 

سئوال: طبق اخبار چند ماه اخیردر رسانهﮬﺎﻯ غربی تلفات نیروهای متجاوز در افغانستان رو به افزایش است و دولت کرزای دلیل این امر را آزادی فعالیت گروهﮬﺎ در خاک پاکستان و مماشات دولت پاکستان با این جریانات می بیند. آیا امکان درگیری بین دولت پاکستان و دولت افغانستان وجود دارد؟

 

سازمان انقلابی افغانستان:

همان طوری که اشاره نمودهﺍید، تلفات نیروهای متجاوز نسبت به هر زمان دیگر در ماهﮬﺎﻯ اخیر افزایش چشمگیری داشته است، چه از سوی مخالفان مسلح دولت و چه توسط سربازان ارتش و پولیس افغانستان. دخالت دولت مزدور و ارتجاعی پاکستان به ویژه سرویس اطلاعاتی آن کشور (آی اس آی) در امور داخلی افغانستان و موجودیت لانهﮬﺎﻯ تروریستان بینﺍلمللی در خاک آن کشور از سالﮬﺎ بدین سو بر کسی پوشیده نیست. دولت پاکستان به همکاری مستقیم آمریکا و عربستان سعودی، طالبان را در بدو ایجاد در کشور خود پرورش داد و هنوز هم بعد از گذشت نزدیک به دو دهه، حامی منافع پاکستان در افغانستان پنداشته می شوند. از آنجائی که دولتﮬﺎﻯ غیر مردمی هر دو کشور افغانستان و پاکستان از مزدوران درجه یک آمریکا در منطقه شمرده می شوند، لذا امکان درگیری بین دو کشور از سوی دولتﮬﺎ در حال حاضر کاملاً منتفی است، زیرا هر دو از یک آبخور، آب می خورند و این برای آمریکا که در پی تأمین منافع خود در این منطقه است، نه تنها قرین به صرفه نیست بلکه کشنده نیز است. در صورتی که آمریکا تشخیص دهد که جنگ بین دو کشور می تواند سود و منافع بیشتری برایش به همراه بیاورد، لحظهﺍﻯ درین کار درنگ نخواهد کرد، اما چیزی که در حال حاضر در مورد این مسئله وجود دارد، جنگ بین دو کشور نه بلکه حفظ آرامش کنونی است، تا زمانی که آمریکا و متحدان او به آن نیاز ببینند.

 

با تشکر ازاینکه مصاحبهﻯ ما را پذیرفتید. برایتان در مبارزه برای رهائی ملی و انقلاب دموکراتیک نوین در افغانستان آرزوی پیروزی و موفقیت داریم.

هئیت تحریریه

شهریور ماه 1391