خبرگزاری هرانا
کارگران شرکت آونگان اراک که طی سالهای گذشته به بخش خصوصی واگذار شده است، پس از ماه ها انتظار همچنان به دنبال حقوق و مزايای عقب افتاده خود در اعتصاب به سر می برند. گفتنی است کارگران اين شرکت 8 ماه است حقوق خود را دريافت نکرده اند و مديران اين شرکت در پاسخ به در خواست اين افراد اعلام ميکنند هيچ حقوقی ندارند که به آنها پرداخت کنند و حتی در قبال درخواست بازنشستگی اين افراد نيز اعلام ميکنند هيچ پولی برای بازنشستگی آنها ندارند.
به گزارش خبرنامه دانشگاه آزاد اراک اين کارگران که چندی قبل در پی اعتراض خود به عدم دريافت حقوقشان با سرکوب شديد نيروی انتظامی مواجه شده بودند امروز و ديروز در مقابل درب اين کارخانه تجمع و عليه مديران اين شرکت شعار سر دادند.
روز چهارشنبه دوم دی ماه کارگران اين شرکت اعتراضی سراسری را ترتيب داده بودند و در پی اين اعتراض شعارهايی عليه دولت احمدی نژاد سر دادند. اين اعتراض خود جوش با حضور نيروی انتظامی به خشونت کشيده شد و ده ها کارگر اين شرکت بازداشت و صدها تن ديگر نيز مورد ضرب وشتم شديد قرار گرفتند.
روز گذشته نيز کارگران اين شرکت با در دست داشتن پلاکاردی که روی آن نوشته شده بود ما خواهان حقوق قانونی خود هستيم تجمع ديگری را بر پا کردند. يک کارگر اين شرکت با چشمانی گريان فرياد ميزد هشت ماه است گرسنه ايم ديگری نمی توانيم با دست خالی به خانه برويم. انصاف کجاست؟ مرگ قرار نبود بر دست کارگران بوسه بزنند چرا بر سرمان باتوم می کوبيد؟ مگر ما غير از حقوق مان چه چيز طلب کرده ايم؟ يکی به داد ما برسد فرياد ما را به گوش جهانيان برسانيد بگذاريد دنيا بداند ما در اين حکومت اسلامی چه ميکشيم. ای مرگ بر اين دولت ای مرگ بر اين حکومت
سوال اينجاست در حکومتی که خصوصی شدن راهی است برای بخشش اموال عمومی به سپاه و بسيج و چيزی جز بر باد دادن بيت المال نيست اجرايی شدن اين قانون که سبب بيکاری هزاران کارگر و گرسنگی آنها شده است چه لزومی دارد؟ آيا اين غارت اموال مردم نيست؟ آيا نتيجه اش گرسنگی و فقر هزاران خانواده نيست؟
در حکومتی به نام عدل علی بر سر کارگر گرسنه باتوم می زنند اصل 44 يعنی جان و مال و ناموس مردم را به نام سپاه و بسيج زدن.
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر